Ξεκούραση στο Base Camp

Σκόρπιες πληροφορίες για ένα base camp που ξεκουράζεται: - Δεν κυκλοφορείς έξω στον ήλιο χωρίς γυαλιά, αν τα χάσεις / ξεχάσεις φτιάχνεις από corn flakes - Μέρα ξεκούρασης= μέρα μπάνιου, μπουγάδας, ξυρίσματος - Η ζέστη λιώνει τον παγετώνα μας με γοργούς ρυθμούς, κανά μισάωρο αφού σκάσει ο ήλιος, πετάγονται ποταμάκια από παντού ... και κάπως έτσι το σπιτικό μας από ημιυπόγειο κοντεύει να φτάσει στο 2ο όροφο - Πριν το δείπνο μας προσφέρονται αχνιστές πετσετούλες αρωματισμένες με vick’s, οι οποίες πλένονται καθημερινά. - Μετά το μεσημεριανό έχουμε φρουτάκι και μετά το βραδινό γλυκάκι - Ναι στο μαγειριό μας έχουμε και χύτρα! - Όχι όσες εβδομάδες και να μαγειρέψεις το κρέας στη χύτρα δεν υπάρχει περίπτωση να μαλακώσει. - Η ινδική τηλεόραση είναι πραγματικά ότι χειρότερο μπορεί να σου τύχει.

Βραδιά βιβλίου

Βραδιά βιβλίου έχει εδώ και λίγες μέρες και την πρώτη μας επιλογή έκανε η μικρή Ιόλη. Η Ιόλη, ένα μικρό αθρωπάκι τότε, ήταν ίσως η πιο θερμή υποστηρίκτριά μου στον πρώτο -υπερβασανιστικό- μαραθώνιο, παρέα με τον αδελφό της τον Οδυσσέα, ακριβώς μία μέρα πριν γεννηθεί. Η Ιόλη διάλεξε λοιπόν, τα Ψηλά Βουνά, και μας κέρασε το πιο παραμυθένιο ταξίδι σε ψηλά βουνά, πολύ πιο φιλόξενα από τα δικά μας, και με διπλή αφίερωση μάλιστα. Πόση αγάπη μππρούμε να τους στείλουμε πίσω? ️️️ Άχρηστη πληροφορία της ημέρας: ψιτ ψιτ, τώρα που είναι διακοπές, παρ’τε τα Ψηλά Βουνά και διαβάστε τα. Δεν θα το μετανιώσετε!

Επιστροφή στο Base Camp 2

Και ξημερώνει μέρα της ελληνικής ανταρσίας, αλλά ακυρώνεται λόγω πονοκέφαλου και Πάσχατος: αφού δεν θα φας κοψίδια, τουλάχιστον να ακούσεις γλυκές φωνούλες. Επιστροφή στο basecamp. Έχεις να κατεβείς πολύ βουνό και ο καλός καιρός θα ανεβάσει άλλους τόσους. Θα έχει κίνηση γενικά, θα έχει μποτιλιάρισμά ειδικά. Σε δύο σημεία. Με ήλιο και ζέστη. Με αέρα και κρύο. Θα περάσει. Και μετά φτάνοντας στα 5.350m ξαφνικά θα έχει μπόλικο οξυγόνο. Και δεν θα έχει λαχανίστρες, και δεν θα σταματάς κάθε πέντε βήματα. Κι όταν θα σου κάνει το χατήρι η τεχνολογία, θα έρθουν χείμαρροι ευχών και φωτό σουβλιστών αμνοεριφίων (το οποίο μπάη δε γουάιη δεν είναι πολύ συμπαθητικό), αλλά κι εμάς διόλου δε μας νοιάζει γιατί έχουμε τα δικά μας χειροποίητα εορταστικά σοκολατάκια δια χειρός Ευαγγελίας! Ευχαριστούμε αγάπη, και όχι, τόσες μέρες δεν είχαμε βάλει χέρι!! Άχρηστη πληροφορία της ημέρας: για να μη σκιάζεστε ότι κακοπαιρνάμε, σήμερα έχει τα γενέθλιά του ο μικρός αδελφός του Barat, ευκαιρία για τούρτα!

Base Camp 2

Και κάποια στιγμή βλέπεις το camp 2 και είναι η χλίδα προσωποποιημένη γιατί έχει dining tent και μάγειρα, και νιώθεις για λίγο κανονικός άνθρωπας, και μέτα θες να πας να γύρεις το ταλαίπωρο κορμί σου να ξαπλάρει, αλλά ξέχνα το. Το αεράκι ως δια του νόμου του Μέρφυ εξαφανίζεται και παλεύεις πάλι με τα 40άρια ωσάν να σιγοψήνεις γάστρα σε πετρόφουρνο. Και μην ξεχνάς ότι είσαι στα 6532m που σημαίνει ότι το κυκλοφορούν οξυγονάκι είναι κάτω από τα 40% και κάθε σκέψη -μην πω για κίνηση- προκαλεί σχεδόν ασφυξία. Κι εκεί που τσεκάρεις αν το ροστμπίφ έχει πιάσει θερμοκρασία, ο ήλιος ξαφνικά την κάνει, και μετά δεν πολυέχει σημασία τι παίζει, γιατί το μόνο που σε νοιάζει είναι είναι ο υπνόσακός σου. Και αν δεν είσαι παραδοσιακός τύπος με το στρωματάκι σου το κανονικό, το μαξιλαράκι το πουπουλένιο, και το παίζεις φουσκώτός τύπος, λίγος όγκος και βάρος και τέτοια, όλο το βράδυ θα κυνηγάς τα αξεσουάρ για να σηκώσεις την κεφάλα σου ψηλά, και θα σε καλημερίζει ένας πονοκέφαλος νααααα!

Ο δρόμος για το Base Camp 2

Κι εκεί που είχαμε λυσσάξει από τη ζέστη, ήρθε το βράδυ κι ο αέρας και ο χιονιάς και μας πήρε και μας σήκωσε. Ο δρόμος προς το camp 2, αφού περάσεις κάμποσα παγόβουνα για καμιά ώρα (φέτος δεν είναι της μόδας οι μεγάλες σκάλες, αλλά να κατεβαίνεις στον Καιάδα και μετά να τον ξανανεβαίνεις) έχει μια ωραία απλωσιά, ένα πλάτωμα με μια μικρή ανηφορική κλήση και λες ναι ρε μάγκα μου αυτή θα είναι μια όμορφη μέρα, με το ´βερεστάκι πλέον να το βλέπεις στα ίσια, και να περπατάς δίπλα του, κάτι σαν να είσαι στα βλάχικα της Πάρνηθας και να βλέπεις το Καζίνο. Αλλά το νου σου να περπατάς μόνο στο περπατημένο μονοπάτι, γιατί αριστερά και δεξιά -και στο μονοπάτι βασικά- έχει τρούπες και κρεβάσες και μπορούν να σε καταπιούν για το τίποτα. Κι εδώ πολλοί βγάζουν τα κραμπά τους, αλλά εμείς τα κρατάμε γιατί μας αρέσει να κάνουμε τρύπες σε μπότες, πανταλόνια και γάμπες. Και μη νομίζεις ότι στην απλωσιά είσαι ασφαλής, μια χιονοστιβάδα έφυγε από τα ψηλά και τα έκανε μαντάρα ακόμα και πάνω στο μονοπάτι.

Δεύτερο rotation

Για κάθε λίγα μέτρα που πλησιάζεις θα πρέπει να ανέβεις ένα παγόβουνο, μετά να το ξανακατέβεις και μετά πάλι από την αρχή. Κούραση, νύστα, πείνα, θερμοπληξία, στάνταρ αφυδάτωση, σκωληκοειδίτιδα και ότι άλλο σου περνάει από το μυαλό το έχεις. Και μετά είναι το τελευταίο βήμα, το πρόστυχο έξω από τη σκηνή σου. Και την πέφτεις ελπίζοντας στο θάμα, μόνο που η σκηνή από κάτω έχει χιόνι κι από πάνω θερμοσίφουνα. Δύο θερμοκρασίες να διαλέξεις: -λίγο και +39, ναι μετρημένο. Μετά έρχεται το σύννεφο και ένα ψιλοαεράκι και μια δροσούλα, μετά έρχεται μια noodle soup, μετά κουκουλώνεσαι γιατί έφυγε ο ήλιος, μετά κάνει παλιόκρυο, και δεν πρόκειται να ξεμυτήσεις από το αντίσκηνο, και μετά όπως γίνεται ένα κλικ και τα ξεχνάς όλα, και το μόνο που σκέφτεσαι... τι λέει το μενού αύριο??! Καλώς ήρθατε στο Rotation 2 με το παρθενικό μας μαξιλάρι στα 6100m. Άχρηστη πληροφορία της ηημέρας: ναι αυτό το χιονισμένο μονοπάτι, με το χιονένιο τοιχαλάκι είναι η τουαλέτα μας για σήμερα!