Για κάθε λίγα μέτρα που πλησιάζεις θα πρέπει να ανέβεις ένα παγόβουνο, μετά να το ξανακατέβεις και μετά πάλι από την αρχή. Κούραση, νύστα, πείνα, θερμοπληξία, στάνταρ αφυδάτωση, σκωληκοειδίτιδα και ότι άλλο σου περνάει από το μυαλό το έχεις. Και μετά είναι το τελευταίο βήμα, το πρόστυχο έξω από τη σκηνή σου. Και την πέφτεις ελπίζοντας στο θάμα, μόνο που η σκηνή από κάτω έχει χιόνι κι από πάνω θερμοσίφουνα. Δύο θερμοκρασίες να διαλέξεις: -λίγο και +39, ναι μετρημένο. Μετά έρχεται το σύννεφο και ένα ψιλοαεράκι και μια δροσούλα, μετά έρχεται μια noodle soup, μετά κουκουλώνεσαι γιατί έφυγε ο ήλιος, μετά κάνει παλιόκρυο, και δεν πρόκειται να ξεμυτήσεις από το αντίσκηνο, και μετά όπως γίνεται ένα κλικ και τα ξεχνάς όλα, και το μόνο που σκέφτεσαι... τι λέει το μενού αύριο??! Καλώς ήρθατε στο Rotation 2 με το παρθενικό μας μαξιλάρι στα 6100m. Άχρηστη πληροφορία της ηημέρας: ναι αυτό το χιονισμένο μονοπάτι, με το χιονένιο τοιχαλάκι είναι η τουαλέτα μας για σήμερα!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου