Camp 2 - camp 3 Εγερτήριο στις 4 αλλά άμα είσαι ζούμπερο δεν αλλάζεις το ρολόι και σήκώνεσαι 2 πακετάρεις το σύμπαν κι αναρωτιέσαι γιατί δεν έχει σηκωθεί κανένας άλλος. Ο δρόμος στην αρχή είναι γλυκός, μια ελαφριά ανηφορίτσα για κανά δίωρο για να φας μετά την παπάρα στα μούτρα: Lhotse face μια καθετίλα να χορτάσει κάθε πικραμένος. Και θυμίσου ότι όταν φλερτάρεις με τα 7Κ το οξυγόνο φλερτάρει στο 40% που σημαίνει στην πράξη ότι αν νομίζεις ότι έχεις λαχανιάσει στο παρελθόν, απλά ξέχνα το. Κι εκεί που είσαι σίγουρη ότι θα τα κακαρώσεις λίαν συντόμως σκάνε δύο χαμογελούντες Γιαπωνέζοι -γιατί ποιος χριστιανός χαμογελάει σε τέτοια ανηφοριά- και σου αλλάζουν τη διάθεση όταν τους φωνάζεις σούσιιιιιιιι και αρχίζουν και αυτοί να λαχανιοφωνάζουν I want sushiiiiiii! Κι εκεί είναι που λες ´γαμώτη πάλι μαλακία έκανα δεν καθόμουνα στ´αυγά μου´ και κατά τα γνωστά όταν φτάνεις τα ξεχνάς όλα (μόλις πάρεις μια ανάσα μετά από το ακαδημαϊκό 10λεπτο) γιατί η θέα απλά δεν υπάρχει. Γουέλκαμ του καμπ 3!
Ο Νίκος Μαγγίτσης και η Αλίκη Αναστασοπούλου. Το αλικάκι και ο Νίκος. Δύο φίλοι από τα παλιά, ένωσαν την τρέλα τους και πήραν τα βουνά.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Νεπαλάκο θα μας λείψεις
Λένε ότι στα δύσκολα ανοίγει η ψυχή σου και αφήνει χώρο να μπούνε μέσα νέα δαιμόνια. Κάπου εκεί μεταξύ υψομέτρων, κρύων και πόνου μπήκε μέ...

-
Λένε ότι στα δύσκολα ανοίγει η ψυχή σου και αφήνει χώρο να μπούνε μέσα νέα δαιμόνια. Κάπου εκεί μεταξύ υψομέτρων, κρύων και πόνου μπήκε μέ...
-
Σε αυτό το ταξίδι ένας πολύ αγαπημένος πρέπει να ρίχνει κλεφτές ματιές στα καμώματά μας. Ο Λουκάς Γιαννακούλης ήταν ένας υπέροχος άνθρωπος...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου