Μετά από μερικές μέρες καλομαθαίνεις και σχεδόν συνηθίζεις την πρώτη εικόνα όταν ανοίγεις τη σκηνή σου. Μετά θα έρθει ο ήλιος, θα ξαπλώσεις λίγο το μεσημέρι, θα κουκουλωθείς όταν θα κρύβεται πίσω από κανένα περαστικό σύννεφο, και θα θες να βγάλεις την πέτσα σου με λοστό όταν θα ξανασκάσει τα μούτρα του. Και μετά θα συννεφιάσει για τα καλά. Πριν το απόγευμα θα χιονίσει λίγο και ξαφνικά θα μαζευτούνε όλοι στις σκηνές σαν τα ποντίκια και θα ησυχάσει ο τόπος. Το βράδυ θα έχει ηρεμία, θα ακούς μόνο τα κρακ των πάγων και τα μπαμ μπουμ των χιονοστιβάδων. Και μετά ένα βράδυ θα είναι πιο ήσυχα, θα χιονίζει όλη τη νύχτα, και το πρωί που θα ξυπνήσεις θα είσαι στο βόρειο πόλο και τίποτα δε θα θυμίζει το στρουμφοχωριό. Ησυχία. Καλά Χριστούγεννα, τα έλκηθρα πρέπει να έφυγαν χωρίς να τα ακούσεις, αλλά ο μάγειρας πρόλαβε στους τάρανδους μερικά καρότα, και μια πρωινάρα με μελιΤούλα για τα μούτρα σου. Και τώρα ανασκουμπώσου. Αρκετά ξεκουράστηκες. Μάζεψε τα σιδερικά σου. Αύριο φεύγουμε πάλι.
Ο Νίκος Μαγγίτσης και η Αλίκη Αναστασοπούλου. Το αλικάκι και ο Νίκος. Δύο φίλοι από τα παλιά, ένωσαν την τρέλα τους και πήραν τα βουνά.
19 Απριλίου 2019
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Νεπαλάκο θα μας λείψεις
Λένε ότι στα δύσκολα ανοίγει η ψυχή σου και αφήνει χώρο να μπούνε μέσα νέα δαιμόνια. Κάπου εκεί μεταξύ υψομέτρων, κρύων και πόνου μπήκε μέ...

-
Και μετά βλέπεις το camp 1 που είναι η ντροπή των camps γιατί απλά κανείς δε μένει εδώ. Έστω πες το camp 0,κάτι. Και αφού τελειώσει το α...
-
Σε αυτό το ταξίδι ένας πολύ αγαπημένος πρέπει να ρίχνει κλεφτές ματιές στα καμώματά μας. Ο Λουκάς Γιαννακούλης ήταν ένας υπέροχος άνθρωπος...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου