Και ενώ η κατασκήνωση είναι πάνω στη γκρεμίλα και καμία κορφούλα δεν υπάρχει, μπορεί παράτυπα να συγκινηθείς αν πε γιατί είναι η πρώτη σου φορά στα 7100κάτι, και τα ´φτασες και γρήγορα ενώ νόμισες ότι θα αποθάνεις στα μισά και χωρίς οξυγόνο, ενώ το σουρφετό ανέβαινε φουλ καλωδιωμένο. Και εδώ κατά τα γνωστά η υπεροχοθέα θα έρχεται και θα χάνεται και θα ξαναέρχεται γιατί έτσι, και στο αντίσκοινο θα κρυωνοζεσταίνεσαι και δε θα έχεις και dining tent να πας γιατί εδώ δεν έχει, και θα φας ωραιότατο κουοπουλάκι σακουλακίου, και θα έχεις το νου αν βγεις για κατούρημα μη σε φάει καμιά χαράδρα-γιομάτος ο τόπος- και στο τέλος θα ξαπλάρεις θα καλωδιωθείς γιατί ήρθε η ώρα σου και θα ρουφάς καθαρό οξυγονάκι μέχρι να χορτάσει το πλεμόνι σου.
Ο Νίκος Μαγγίτσης και η Αλίκη Αναστασοπούλου. Το αλικάκι και ο Νίκος. Δύο φίλοι από τα παλιά, ένωσαν την τρέλα τους και πήραν τα βουνά.
22 Μαΐου 2019
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Νεπαλάκο θα μας λείψεις
Λένε ότι στα δύσκολα ανοίγει η ψυχή σου και αφήνει χώρο να μπούνε μέσα νέα δαιμόνια. Κάπου εκεί μεταξύ υψομέτρων, κρύων και πόνου μπήκε μέ...
-
Έπεσε χαμηλό βαρομετρικό στο στρουμφοχωριό, φύσηξε ανάποδος αέρας, και μοιάζει σαν να έχουν αλλάξει όλα. Ο ήλιος λιώνει τα πάντα, οι σκηνές...
-
Είναι η τελευταία μέρα στην Κατμαντού, και σήμερα δε θα ακουστεί κιχ γκρίνιας. Ούτε η ζέστη θα σε ενοχλεί, ούτε το καυσαέριο, ούτε η...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου