Αφιερωμένο στο Λουκά

Ένα απόγευμα του Ιουλίου, λίγες μέρες πριν ανέβουμε στο Elbrus ο Νίκος ρώτησε: - Ει, ψιτ, οι δικοί σου τι λένε για τα βουνά? Είναι περήφανοι? - Μπα, ζαβό με ανεβάζουν, βλαμμένο με κατεβάζουν. Κλασσικά. Μόνο ο Λουκάς θα μπορούσε να καταλάβει... - Ε, τότε να αφιερώσουμε την ανάβαση στην κορφή στο Λουκά. - Όχι, όχι το Elbrus. Στο Λουκά αξίζει κάτι πολύ μεγαλύτερο. Όταν πάμε στο Έβερεστ, χα χα χα. Και κάπως έτσι, το χα χα χα έγινε πράξη, κι ήρθαμε Λουκά μου όσο πιο κοντά σου μπορούσα για μια κλεφτή αγκαλιά. Αυτή η κορφούλα είναι όλη και μόνο δική σου. Α, και κάτι ακόμα. Λείπεις. Λείπεις πολύ. ️