EBC-Camp 2 Επιτέλους φεύγουμε. Ο μάγερας μας μας αποχαιρετάει με καρπούζι και μηλόπιτα, και με μια γλυκειά νύχτα με μια φεγγαράδα τούμπανο που φωτάει τα πάντα. Για άλλη μια φορά θα ανάψουμε την puja μας, να καπνιστούμε ωλούθε, για άλλη μια φορά ο Naga θα πει το τραγουδάκι του και όλοι μαζί θα πετάξουμε λίγο ρυζάκι, κανείς δεν παντρεύεται, άλλη μια προσφορά στους θεούς για να μας προσέχουν. Θα κάνεις το πρώτο βήμα, αυτό το παραμύθι το έχεις ξαναζήσει, όλο το στρουμφοχωριό πάνω, στον Khumbu δεξιά. Αυτός ο παγωμένος καταρράκτης είναι ίσως ότι πιο μαγευτικά όμορφο υπάρχει, όσο πιο τρομακτικά επικίνδυνο αφού κουνιέται συνέχεια και δεν ξέρεις που θα σε πετύχει, και μια υπερχιονοστιβάδες να περιμένουν καρτερικά ποιον θα φάνε. Τέτοια ώρα δεν ανησυχούμε, είναι όλα κόκκαλο παγωμένα τέρμα. Αλλά στο μυαλό σου δεν παίζει τίποτα από όλα αυτά. Απλά να φύγει. Και κάποια στιγμή χαράζει, και σκέφτεσαι ότι άντε τώρα θα ζεστάνει. Μόλις έχουν έρθει οι πιο κρύες ώρες. Μέχρι να φας τον ήλιο στα μούτρα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου