Άλλοι μιλάνε για Ιθάκες και ταξίδια, αλλά θα στο πω πιο απλά για να το καταλάβεις. Η κορφή ήταν το κερασάκι στην τούρτα και τίποτα άλλο. Κι αν έχεις φάει, όχι 55 μέρες, αλλά ένα χρόνο τώρα λαχανιασμένες διαλειμματικές κάθε Δευτέρες, και ιδρωμένες Τετάρτες πρωί στο ισόγειο του Παπάγου, και Σαββατιάτικα long πριν τη λαιϊκή, αλλά και παραθαλάσσια με πυγμάχους, και περπατάδες ζεματιστές ξημερώματα σε ανθισμένα χιονοδρομικά και παγωμένες σε βραδινά 18ωρα, και κρεμασμένες γέφυρες στη μαύρη νύχτα και μουσκεμένα ξημερώματα με καγιάκ, και σκοινιά στα βράχια μας, και σχοινιές στη Γκιώνα, και τον Αποστόλη με τη Μαρία και τη Σόνια στην παραλία με φίλους πολλούς, και φίλους καλούς και φίλους νέους να στέλνουν τη θετική ενέργεια με τα τσουβάλια και αγάπη από όλες τις κατευθύνσεις να έχει προκαλέσει ηλεκτρονικό μποτιλιάρισμα, τι να σου πει ένα κερασάκι... Ποτέ κανείς δεν είπε «Αχ έφαγα ένα κερασάκι μούρλια σε μια τούρτα σοκολάτα χθες...» (μερσί μποκού από καρδιάς️️️)
Ο Νίκος Μαγγίτσης και η Αλίκη Αναστασοπούλου. Το αλικάκι και ο Νίκος. Δύο φίλοι από τα παλιά, ένωσαν την τρέλα τους και πήραν τα βουνά.
25 Μαΐου 2019
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Νεπαλάκο θα μας λείψεις
Λένε ότι στα δύσκολα ανοίγει η ψυχή σου και αφήνει χώρο να μπούνε μέσα νέα δαιμόνια. Κάπου εκεί μεταξύ υψομέτρων, κρύων και πόνου μπήκε μέ...
-
Έπεσε χαμηλό βαρομετρικό στο στρουμφοχωριό, φύσηξε ανάποδος αέρας, και μοιάζει σαν να έχουν αλλάξει όλα. Ο ήλιος λιώνει τα πάντα, οι σκηνές...
-
Κι εκεί που πας με τον αέρα του νικήτη μόλις καβατζώσεις το Σπιρούνι της Γενεύης που θα σε πάει καρφί στο camp 4, και έχεις κανoνίσει λιακά...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου