Και ξημερώνει το τελευταίο σου κρεβάτι -ας πούμε. Έξω όλα χιονοπασπαλισμένα, σαν να ξημερώνει Χριστούγεννα, σε περιμένει το καλύτερο πρωινό μέχρι σήμερα και αφού κάνεις μια τελευταία ομαδική αγκαλιά με τα μικρά πορτερόνια σου που τόσες μέρες ανεβοκάτεβάζουν το χαμό σου για να περιφέρεσαι εσύ κυρία με το νερό σου και ένα ζευγάρι γάντια, φεύγεις. Σα να γυρίζει μια σελίδα, να αφήνεις το 1ο 10άρι του μαραθωνίου, το εύκολο, το συντηρητικό, σα να είσαι έτοιμος να μπεις στο κεφάλαιο που περιμένεις, ονειρεύεσαι, ανυπομονείς μήνες τώρα. Από μακριά φαίνονται οι παγετώνες, μόνο για παρατηρήσεις κάποια στιγμή ότι περπατάς πάνω στον παγετώνα εδώ και ώρα και δεν έχεις πάρει χαμπάρι. Οι κουφάλες είναι εμφανείς πια, δεν είναι μύθος... Το υψόμετρο πια θα γραφεί 5 μπροστά, με λίγες ίσως εξαιρέσεις. 50% και λίγο θα γράφει και το οξυγόνο που σνιφάρεις από δω και πέρα. Ίσως η πιο χρήσιμη συμβουλή της ημέρας: φιλενάδα, άραξε στην πολυθρόνα σου, τράβα μια καλή τζούρα και ...απόλαυσέ την!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου