Base Camp

Στο στρουμφοχωριό χαράζει πέντε και κάτι. Στις 6 είναι μέρα, αλλά μέχρι να σε χτυπήσει ο ήλιος κατά τις 8, θα υποφέρεις. Ναι ρε φίλε πάνω στον παγετώνα κοιμάσαι και είναι ονειρεμένο σκηνικό, αν και σήμερα θα πέσει λίγη μελαγχολία. Ήρθε η ώρα να ξεχωρίσουμε τα σώβρακα από τις κιλότες, και όσοι είχαν καβαλήσει το τρελοσχολικό μας για βόλτα μέχρι το EBC είναι η ώρα να την κάνουν. Και ναι, αν και δεν επιτρέπεται κανονικά να μπαίνουν οι trekkers στο EBC, επιβεβαιώνω ότι μπαίνουν κανονικά και κυκλοφορούν αδέσποτοι ανάμεσα στις σκηνές και σε κοιτάνε κάτι σαν μεταξύ ούφο και Ακρόπολης. Θερμοκρασιακά τώρα η κατάσταση έχει ως εξής: το βράδυ χτυπάει ένα -10- -15, αλλά δε σε νοιάζει και πολύ γιατί είσαι κουκουλωμένος στον υπερυπνόσακο κι η ζωή είναι ωραία. Εκτός αν πρέπει να βγεις για κατούρημα. (Συμβουλή απόφυγέ το...) Μόλις σκάσει ο ήλιος η κατάσταση αλλάζει ριζικά και είσαι κυριλέ στους 10-15 ίσως, αλλά αλίμονο σου έτσι και φύγει. Οπότε καταλαβαίνεις ότι είμαστε σε ένα διαρκές ντυνογδύσιμο…

Μετά τη χθεσινή μέρα απόλυτης ρέκλας, βγήκαμε για μια τσάρκα αποκατάστασης στο basecamp, το οποίο μάγκα μου είναι μεγάλο, ακόμα πιο μεγάλο απ’όσο φατάζεσαι, όσο πιάνει το μάτι κι άλλο τόσο. Μερικές ομάδες έχουν βγει στη γύρα για προπόνηση στους παγότοιχους, άλλες μαθαίνουν τα βασικά: περπάτημα στο χιόνι. Όταν φτάσαμε στον Khumbu icefall ήταν ένα όνειρο, λιακάδα, ζεστούλα, γαλάζια παγόβουνα, να μπορούσες μόνο να πάρεις μια κονσέρβα να την ανοίξεις και να κλείσεις όλη αυτήν την ομορφιά και τη δροσιά να την πάρεις πίσω μαζί σου. Εδώ θα ξεκινήσει και η παιδική χαρά με τις σκάλες, τις crevasses και όλα τα αδρεναλινούχα καλούδια που μας περιμένουν τις επόμενες μέρες. Και όπως κατεβαίνεις ακούς το ποταμάκι που δυναμώνει όσο ο ήλιος λιώνει τους πάγους, αλλά και τα μπαμ μπουμ των χιονοστιβάδων που σκάνε αριστερά και δεξιά. Άχρηστη πληροφορία της ημέρας: η κοτσίδα είναι πλέον μια άμορφη μάζα από τρίχες.