Έπεσε χαμηλό βαρομετρικό στο στρουμφοχωριό, φύσηξε ανάποδος αέρας, και μοιάζει σαν να έχουν αλλάξει όλα. Ο ήλιος λιώνει τα πάντα, οι σκηνές μεγάλωσαν και κόντυναν, και η ζωή δείχνει να έχει μπει σε slow motion. Τα τουρνουά έχουν αραιώσει, τα 12ωρα ύπνου κι ο χείμαρρος των ερωτήσεων έχουν επιστρέψει. Έχει απλωθεί μια νευρική ησυχία και το μόνο που ακούγεται είναι το κακάρισμα του ινδικού κοτετσιού και καμιά αδέσποτη χιονοστιβάδα. Οι μέρες πλησιάζουν, οι πρώτοι έφυγαν για πάνω μόλις σήμερα το πρωί. Με αβέβαιες προγνώσεις. Τη μια ξυπνάς με αέρηδες βαρβάτους και την άλλη με ζεστές λιακάδες, φαίνεται σαν όλα όσα είχες σχεδιάσει πάνω στην σκακιέρα να έχουν εξαφανιστεί, τα πιόνια σου ήταν από χιόνι. Αναρωτιέσαι πως θα στηθεί ξανά. Με πέτρες? Με τραπουλόχαρτα? Ώρα για ένα reboot. Απ’τα καλά. Άχρηστη πληροφορία της ημέρας: και το ´βερεστάκι σήμερα ήταν ξεκάθαρο «δεν είμαι για πολλά πολλά» - όταν έχει στην κεφάλα του «μανιτάρι» μιλάμε για πολλά μποφόρια
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου