Βάνεις τον πράσινο σκούφο, ώπα τα πράματα σοβαρεύουν. Μπορεί να είσαι και λίγο δυστακτικός, που πας να μπλέξεις πάλι, αλλά στο παρά πέντε έρχονται καλά μαντάτα απ΄την Αθήνα, δυο αράδες από το γενικό σου και μια αστραποκοιλίτσα και καμαρώνεις σα γύφτικο σκερπάνι και παίρνουν τα πόδια σου φωτιά σαν να έχεις κάνει 2 κούτες Red Bull ενδοφλέβιο και φτάνεις το high camp του Lobuche ωσάν να έχεις πάρει το τρόλεϊ Παγκράτι Κολιάτσου χωρίς κίνηση. Ξέρεις ότι θα φύγεις με λιακάδα και μετά θα φυσήξει και θα παγώσεις, και θα κατέβει το σύννεφο και θ’ασπρίσουν όλα και θα αρχίσει να χιονίζει. Και φτάνοντας στο μίνι στρουμφοχωριό περιμένεις να δεις το Ama Dablam να καθρεφτίζεται στην λίμνη μπροστά σου, η οποία είναι εντελώς κόκαλο, και το φαντάζεσαι έτοιμο να πάει σε πάρτυ μασκέ ντυμένο χιονοστοιβάδα. Μαζεύεσαι στα γρήγορα για ένα τσαγάκι, χώνεσαι και στη σκηνή σου να ανέβει λίγο η θερμοκρασία και μετά πουρνό πουρνό για λίγο dal bhat για το καλό και γρήγορα στη φωλιά σου για ύπνο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου