Το περιμένεις πόσο καιρό, και επιτέλους ήρθε η μέρα να παίξεις στον καταράκτη. Αχάραγα ξεκινάς, κλασσικά, όλα παγωμένα, και στο τέλος του EBC στρίβεις δεξιά, φοράς τα καρφιά σου και ...πάμε! Σαν να έπαιζε ο γερό Πωσειδώνας βόλους με παγόβουνα τα έχει κάνει λίγο ρημάδια, κι άντε εσύ να βρεις το μονοπάτι να ανέβεις (βασικά το έχουν βρει για σένα οι icefall doctors αλλά σήμερα τους τούμπαρε μια σκάλα, και το δρομολόγιο πήγε στράφι). Σκοινιά, σκάλες, κι άλλα σκοινιά, ανηφοριές που δεν έχεις φανταστείς μια λαχανίστρα που δεν λέει να κοπάσει, και μετά ξημερώνει, φωτίζονται οι τριγύρω κορφούλες, εμφανίζονται οι πρώτες χαράδρες, οι οποίες είναι ακόμα μικρούλες λόγω καιρού το καλαμπούρι αρχίνισε για τα καλά! Μια σκέτη μαγεία. Και μετά η κουτρουβάλα μια συνεχόμενη κρεμάλα από τα σκοινιά, ένα χαμόγελο ως τ’αυτιά, και όσο σκάει ο ήλιος η ζέστα δυναμώνει για να φτάσεις ένα 7ωράκι μετά στη φωλίτσα σου στους 30 βαθμούς! Άχρηστη πληροφορία της ημέρας: σαβούρες 4, οι τρεις χωρίς σκοινιά!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου